Yediveren

Sanki içimi senin kadar bir daha hiç kimse okuyamadı.. Hüzne yenik düşüşüm bundan..  bundan yetim bir çocuğun sesinde parçalanışım. Söylemediklerim dilimi acıtırken.. gidemediğim yollarda.. göremediğim yerlerde.. okuyamadığım kitaplarda kaybettim seni. Acı gerçeklere kaç kez küfrettim bilemezsin.. Ciğer katili oldum.. gece karanlığı oldum.. sensiz oldum. Hep bundan bu iyileşemeyen yerlerim. Utanmadan uyandığım her sabah bahçemi gezdim... satırlar doğurdum senden yoksun.. Ne yaşananı yazdım ne yarım kalanı. Kuşluk vakti kayıp gitti ellerimden iç çekişlerim.. Rutubete direnirken karanlık odaların duvarları..  çiçekler ektim şarkılar söyledim inadına. Seni unutmak hala haram bana  Adını anmak mavi bir tuz Göğe bakmak sancılı. Bir park ışığında kaldı yitirdi kendini yüzün.. Vazgeçemedim. Sanki fikrimi senin kadar bir daha hiç kimse duyamadı.. Ve bitmiştin gitmiştin susmuştun Yüzünü döndüğünn yerlerde kuşlar kanatlanıyor biliyorum.. yağmurlar daha ılık.. ışık hiç tükenmiyor. Anlayamayışımı

 Biriktirip biriktirip arınmak bu benim yaptığım sanırım. Herkesin bataklığı da ışığı da kendi değil midir bu hayatta. Vakit geç hatta fazla karanlık. Kimseciklerin göğü yok bu saatte seyredilesi. Elim ayağım üşüsün razıyım.. Hadi ! Sen ıslık çal ben dans edeyim.

  Yara kabuğuna sadık kalır  acıya değil.

 Ne kadar kendi çıkmazım olabilirim ki .. Susuyorum içime batıyor.. Ellerim kırık ağzım kurak. Hiç kıpırdamadan içimde hayatlara yer vermek istiyorum.. Deniz olmak belki..  karanlık diplerime güzeşi sürmek. Toprağın devamı göğün sonu gibi bir yer bul bana. Tuzumu affet ve yan ! Bilindik bir koku, eski bir kitap,bir sözü kayıp melodi gibisin. Sesimi affet ve yan!Susuyorum içime batıyor. Konuşsam hangi söz gerçekSeni kutsal kılan gönlüme dokunamayan kendime küsmeyeceğim artık.  Bana inan! Hayat bir suskunluk  ben aç sen herseyden biraz. Anlayamıyorum. Ruhumu affet ve kal!

 İnce sızılar bana nedense hep seni andırıyor. Sen uzak bir ışık gibisin insan illa yüzünü gösteriyor  hatta veriyor kendini o ışığa. Hani iyileşecek bir yer yok ama Yine de!

  Ve hala seni .. Gözlerinin kuyruklarından öpüyorum. Hadi kanat çırp kanat çırp ... sadece göğün ol!

 Isıtılmış bir bardak sütün kokusuna hıçkıra hıçkıra ağlamış bir kadınım ben. Hasret özlemi ezer geçer bazen"

  Insan belirli bir yaşa gelince ne ufak üzgüntüler ne de çözülebilir sorunlar fazla anlam taşımıyor artık. Tek dokunulmaz kalan mutluluk ve sevgi oluyor. Hepimiz kendi hayatlarımızın sıradanlığının kölesiyiz bir bakıma..Uzaklar herkes için bu yüzden mükemmel. Sen benim uzaklarımda bir yersin.

 Unutamadıklarım değil unutmamayı tercih ettiklerim asıl konu.  Konu sadece bu!