Yediveren

 Yağmurlu bir akşam.. hastayım.. keyifsizim.. Açık kalmış bir kitap gibiyim. Duvarların rüzgâr geçirmeyişinden midir nedir..pencerelerim açık..sayfalarım açık .. kalbim açık. Kim derdi ki en çok senin ağırlığını isteyeceğim bedenimde  böyle güçsüzken.. kim inanırdı kokunun uçup gitmeyeceğine rüzgâra rağmen. Dağılmış saçlarımın ardına gizlenemeyeceğimi bildiğimden hep yüzüne dönüyor duruyorum böyle.Yüzüne uzayıp gidiyor vakit.. Seni çok özlüyorum. Yağmur izlenilmeyince de güzel.. konuşuyor hiç durmadan insana.. sessizliğin bir hükmü kalmıyor böylece ruhumda.. Mevsim hiç olmadığı kadar yersiz.. ellerim yorgun bileklerim soğuk. Sesinin içimde yankılanıp durduğu zamanlarda ayaklarının bastığı toprakların tadını hatırlatıyorum dilime. Ismin hep bir tıkırtı.. hep bir tıkırtı bedenimde. Yağmurlu bir akşam.. hastayım.. keyifsizim.. Aklım için hiç uygun değilim.. Seni çok özlüyorum.

 Kemiklerindeki izlere.. Bir melodi kadar uzayabilirken boynum göğe,bir kelime gibi de kırılabiliyor belim apansızca.  Kimsenin kimsede bir eksik iki fazla edemediği zamanlarda tamamlanıpda buldum ben seni. Seni tamamlanıp da bastırdım kendime. Bana kalbin hep açıkta senin. Ezberimden değil hergün yeniden tutuyorum ellerini. Bak bahsedilmemiş bir şeylerde kavuşup duruyoruz birbirimize.  Sesimde pusu fikrimde şehvet.. Insanın kendine tuttukları da önemli. Acıyınca söyle, tekrar öpeceğim.

 Yükseklerle derinlerin arasında buluşalım.. Bana bilmediğim yerlerden bahset, yeni ruh halleri keşfedelim, unutalım bazı şeyleri..  Avuçlarına sığan sevinçlerimle yüzüme uzayan yeşillerini istiyorum. Gel!

 Hangi martı telaşında unuttun kendini yine .. gözlerinde bin şehrin susmuş sokak lambaları..  ayaklarında eski bir yetimlik. Bunca darmadağınken bile öylesi güzelsin. Elimi uzatıp dokunsam dudaklarına.. kesiklerimden en çok sen korkacakken neresindesin göğün.. Hangi bulutun küslüğüsün rüzgâra. Tuzlu bir deniz kadar yakıcısın.. dalgalar kadar da acımasız. Gözlerine eğilsem.. yansam ve yansam sönmesem bir daha.. ısınamayacak kadar soğudu mu nefesin. Bak ben hiç değismeden buradayım. Alıp başımı gitmemeye inat ederken kuytularından..  özlemek diyorum adına..  çok özlemek. İnciniyorum. Göğsüme çarpa çarpa avuturken denizi ve  seni.. anla istiyorum.. hiçbir savaş çocukluğu kadar temiz olmuyor insanın.  Hiçbir yara geçti diye unutulmuyor. Seni darbelerinle çok seviyorum. Savrulup biriktiğin koynumda martı çığlıkları.. saçlarımda beyaz bir mevsim. Ben sonsuz bir başlangıcım hala sen benim devam edişim. Seni görüyorum, duyorum seni.. seni haykırıyorum sana. Bunca darmadağınken bile öylesi güz