Yediveren

 Ben yaşlandım biraz..  biraz değiştim..  büyüyemedim hala. Sigarayı bırakalı daha bir ay olmuşken .. Şiirlere meyilli ellerime küsen ciğerlerimi avutmaya çalışıyorum solmuş çiçekleri koklayarak .. Beni benden sorma artık..  beni benden anlatma kimselere.. Kahve fincanlarını okşamıyorum yeni hayaller kurayım derken .. Çaylar demlemiyorum kış aylarında pencerelerime yaslanan düşüncelerim uğruna.. Dualarımı duvarlarımı yeniledim.. Renklerimi soyundum attım üzerimden.. Ağlayan kuşları var göğün bu kış.. Yaralı balıklar nefes tutuyor sularda.. Sorsan Ne çok sevdim oysa ben ne çok yaşadım ne çok güldüm geçtim.. Dünya saçlarımım uzadığı yerlerinden sarsılırken utanıyorum.. Yazdım bitiremedim..  sustum köreltemedim..  bir yandan hatırlamak için can attıklarımı bir yandan da unutmaya çalışan ben  Affedilebilir miyim ? Beni hatırlayan ne kadar hücresi varsa bedeninin..  ne kadar yankısını tuttuysan sesimin içinde bu güne kadar.. O kadarım.. Öyleyim.. Bahar gelecek diyen annemin avutamadığı bir

 Söylesene .. Toprağı binlerce kez öpsem göğe gözlerim değecek mi yine .. Utandığım ve ezildiğim bu hayatın içinde, ayakta durabilme sebebimken sevmek seni .. Acıdıkça ve acıdıkça hiç durmadan ruhum, uzanıp tutamadığım o ellerin ulaşabilecek mi kuşlara .. Sevmek sevmek diye diye ,dua bildiklerimi al benden.. Al götür lanet olası cümleleri.. Mektupları koru.. Şiirleri yak.. Sesimi yoksullara dağıt .. Toprağın hiç kirlenmeyişini hatırla.. sulara bürün.. kuşları gönder bana.. Bana gel ! Seni çok özledim.