Yediveren

Birçok şeyin ismi yok sevgilim, birçok şey öyle sırf varlığıyla yakışıyor bu dünyaya. Keşfedilmeden yanıp sönüyor yıldızlar, seyredilmeden doğup batıyor gün. Şeffaf bir sessizlikle akıp gidiyor hayat.Bileklerime çök istiyorum, tenime sin, terime karış, yutkunulmuş bir çığlık gibi yankılan içmde sonsuzluğadek. Iyilik için yürüyelim yeryüzünün her yanında, çocuklar kadar masum, yaşlılar kadar suskun. Hiç bitmesin büyük güçlerin başlattığı bu direnç. Hiç tükenmesin eksildiği yanlarından ışık saçan ümit. Sen hep bende en güçlüsün. Ben tek sende bunca güzel. Birçok şeyin bir anlam gereği yok sevgilim, ihtiyaç duymadan hiçbir sebebe, tek bir gerekçesi olmadan öylece süzülüyorlar hayatın içinde . Ağaçlar solup yeşeriyor kimse teşekkür etmesede.Çocuklar kahkahalarla gülüyor hayran kalıyoruz anlayamasakta.Onca pencere, onca sokak, kırlar, bulutlar ve kuşlar ve deniz ve gök, kat kat toprak.Birçok şey öylece tek varlıklarıyla güzeller dünyada. Dudaklarımdan tekrar doğ ist

Bilirsin elbet .. hep inandım diye rastladı ışıklar bana. Ele avuca sığmazlığım oldu, daha henüz keşfettiğim hallerim. Ayak üstü isimsiz telaşlar edindim, sonra çoğaldım hep, hep çoğaldım. S enden ötürü .

Kadere inanıyorum, evet belki biraz mucizelere de inanıyorum.. Dişle tırnakla, yürekle ruhla elde edilen ama sonrasında insanı kum fırtınalarına dönüştüren o mucizelere. Bilmem çöl mü bu savrulduğum yer, yoksa bir sokakmı, tüm çatılardan aynı anda yeryüzüne uçuşan umut tozumuyum. Anımsadığım tüm baharlar saçlarımda, tenimde tüm sıcak yaz akşamları. Güz gibi renklere tutkulu gözlerimle, her yanından her yangından arınmış bir kış ellerim. Yıllardır izledim göğü, yıllardır tutamadım. Yıllardır kokladım toprağı, yıllardır doyamadım. Bir ömür esti geçti rüzgâr, ben bir kez olsun durulmadım. İşte şimdi bu an, bu his, bu şeffaf fırtına.. Işte bak, sevmek bu, bu yaşamak. Durulur çöker de bir gün vazgerçersem eğer tüm bunlardan.. Kuşlar senindir. 7aralık / sukalemi