Yutkunmak

 Ben yaşlandım biraz.. 

biraz değiştim.. 

büyüyemedim hala.

Sigarayı bırakalı daha bir ay olmuşken ..

Şiirlere meyilli ellerime küsen ciğerlerimi avutmaya çalışıyorum solmuş çiçekleri koklayarak ..

Beni benden sorma artık.. 

beni benden anlatma kimselere..

Kahve fincanlarını okşamıyorum yeni hayaller kurayım derken ..

Çaylar demlemiyorum kış aylarında pencerelerime yaslanan düşüncelerim uğruna..

Dualarımı duvarlarımı yeniledim..

Renklerimi soyundum attım üzerimden..

Ağlayan kuşları var göğün bu kış..

Yaralı balıklar nefes tutuyor sularda..

Sorsan

Ne çok sevdim oysa ben ne çok yaşadım ne çok güldüm geçtim..

Dünya saçlarımım uzadığı yerlerinden sarsılırken utanıyorum..

Yazdım bitiremedim.. 

sustum köreltemedim.. 

bir yandan hatırlamak için can attıklarımı bir yandan da unutmaya çalışan ben

 Affedilebilir miyim ?

Beni hatırlayan ne kadar hücresi varsa bedeninin.. 

ne kadar yankısını tuttuysan sesimin içinde bu güne kadar..

O kadarım..

Öyleyim..

Bahar gelecek diyen annemin avutamadığı bir soğuk akşam vaktinde ..

Kuşları denizi toprağı yağmurları hor görmediğim kalbimle ..

Sokaklardayım..

Yürüyorum..

Ve utanmadan hala seviyorum yutkunmayı..

Beni lütfen sorma benden..

Beni yine bana sen öğret..

Ben hep senden ötürü azad edildim..

Hep azad edildim..

Tesekkür ederim.