Onikielli
Mutluluğun ayıplandığı korkusu düşüyor içime bazen şiirlerden gelip geçerken.
Ellerimi avutmuyorum, sesim benden öte hiç yok olmuyor.
Adımın anıldığı şehirler benim, benim gök ve sahillerin sessizliği benim, denizler benim.
Ten ılıksa sebeptir, yayılır soluk.
Sınırlar yok, hiç bölünmemişçesine toprak ve ağlamamışçasına kuşlar.
Duyulsun,
seviyorum.
25'i kasım'ın/ Su
Yorumlar
Yorum Gönder