Biraz susmuşum,
sonra sanki hiç yokmuşum, sanki hiç kimsem olmamış, sanki koşuyormuşum kumsalda ve vakit akşamda durmuş. Sanki kuşmuşum, gök kadar gözlerim. Ilık karlar yağarken buzdan şehirlere, göçmekten habersiz,
sanki kalakalmışım.
Şeffaf bir mevsimmiş, düş'müşüm kendi içime. Uçurumlara tırmanılmaz, omuzlarımda başlarmış adım izleri şairin, ki şiir suskunlukmuş.
Adında kopmuş kıyamet, bilmem kaç asır adın, birkaç soluk yaşım. Sanki susarken ve severken seni, severken ve düş'ken susmuşum.
Kokunun keskinliğinden öperim, perdeler perişan.
Sesinin kesiğinde ölürüm özlerken ve yine özlerken.
Şiiri topla, topla bitmiş.
Kalakalmışız.
Yorumlar
Yorum Gönder