Kadın

Aslında bu kadar kırılgan ve kendimden uzak olduğumu öğrenmeni istemezdim.

Ne kadar bir çiçeğe benzerse, o kadar ışığa muhtaçtır bir kadın.

Karanlık odalarda mum alevlerine dans etmiyorum.

Bir edayla dolaşmıyor ufacık ayaklarım evin odaları arasında.

Saçlarımı rüzgârlarda toplama gereği bile duymuyorum.

Ellerim, en cok ellerimi abarttığına inanıyorum yüreğinde.

Ne kadar şiire yakınsa, o kadar imkânsızdır bir kadın.

Kadın, evet kadın.

Bir kız çocuğu masumluğunu sığdırabilmişliğim oluyor sesime, kimi zaman.

Acemi ve yarasız gençler gibi kahkahalar da saçıyorum gülüşümde kösteklenenlere.

Bildiğimi bildiğimden ötürü mutluyum.

Aslında bu kadar özlem dolu olduğumu, özlerken savrulduğumu, savruluşlarımda bile yine, tekrar sevmeyi seçtiğimi hissetmeni istemezdim.

Çiçekler, ah o çiçekler.

Çerceveleri olan odalarda daha mutluyum ben, saksıları olan pencereleri bir ayrı severim.

Güneş gören balkonlarda ölmek isterim.

Çiçekler, güneş ve kuşler.

Bir kuş kadarım, ufacık, kırılgan ve özgür.

Tüm özgürlüklerinin hasret doğurduğunun bilincinde bir kadın.

Bilirsin güzelimdir, güzel sever güzel özlerim.

En güzel ben öperim.

Çicekler, güneş ve kuşlar.

Vakit mühim değil, göğe inanırsan maviyi bilirsin, beni bilirsin.

Beni bilmemeni isterdim.

Aç göğsünü, aç içini, tut nefesini.

Hiç kolay değilim

ama güzel severim.

Severim !