Bir şarkının kanadına oturur şiir yazardım ben, ellerim aşk çizerken kalem gereksizdi. Sonra gökten yağmur düşerdi, mis kokardı yeryüzü, çocuklardan ödünç alınmış bir umut çoğalırdı, büyürdü.
Sen geceye henüz doğmadan öncesiydi, uçardım,
zannederdim uçtuğumu.
Izlerdim seni,
değerdi kanatsızlığıma.
Yorumlar
Yorum Gönder