Plakları vardı eskiden annemin, babamın armağanları. Babam denize açıldığında dinlerdi hep.
Beyaz bir elbisesi, kıvır kıvır saçları, sallanan ve yüzüne düşen kahkülleri çiçeğe benzerdi.
Sözleri yabancı şarkıları dinlerken, anlamadığı sözcükleri mırıldanışı kırmızı bir ruj gibi yakışırdı dudaklarına. Ben izlediğim manzaranın içinde şeffaflaşırdım.
Ve şimdi sen, sevgimin herhangi bir hecesinde anlam ararken belki tebessümüme dair, bilmelisin.
O plak benim ve senin ellerinde çalıyorum yalnızca.
Seferlerin kutsallığı bekleyenleridir, hiç susma hep mırıldan benimle.
Yorumlar
Yorum Gönder