Kendi bile tutamıyor insanı bazen…
Gitmek istiyor, kalabalıklara karışmak, belki sarılmak yerli gersiz rastgeldiği yabancılara, belki bir sarhoş ihtiyar yanına çöküp şiir okumak, sarılıp dertleşmek sokak kedileriyle.
Bilmem, vursam kapımı çıksan, sokağın köşesi neresi.
Bilmem, ceplerimde niye hep bulunmayan adresler.
Boynumu yağmura serdim az önce, astım omuzlarımı askıya, tek tek tüm verdiğim sözleri katladım okşadım tazeledim.
Bir ıslık sesi duysam, bir ıslık sesi, pencereden düşeceğim.
Tüt ey dilim tüt, vakit sen, gece sen, adres sen.
Sokak lambaların var senin.
Yorumlar
Yorum Gönder