Boş kafes

Bir defa daha rastlamıştım bu melodiye, yazdı, balkonumdan sarkıp, bir sarmaşık gibi tüm dünyaya yayılmak, ellerimi bulmak, sesimi, kendimi bulmak istediğim bir geceydi....Gökyüzünde bir zından mavisi, yüzümde gölge şenlikleri.Ağzımdan hiç söz çıkmamış gibi sanki bu zamana kadar.....Suskunluğum öyle güzel, öyle verimli.....Adımlarımı saymayı çoktan unutmuşken, ne yeryüzüne yakın ne de gökyüzünden habersizken.Aynı anda hem içimi deşiyordu, hem de henüz hiç tanımadığım kadar derinlerimi sarıyordu. Ağlamakla haz duymanın karmaşasında belirginleşen bir çığlık, bir el tutuşması, bir öpüşme iki dudaktan yaratılan.....Şimdi anlıyorum ki....tüm dünya bir anda tekrar yaratılabiliyormuş, tekrar sırf benim için inşa edilebiliyormuş koskoca şehirler, insan bulmadan bilemiyormuş gerçeğini. Ve ne kadar çok şiir, ne kadar çok söz, ne kadar çok renk bana aitmiş......Bir defa daha rastlamıştım bu melodiye, uzanmak istedikçe, tanımak, bulmak, göğsüme bastırmak istedikçe vazgeçmiştim aramaktan......Elbet bir gün yine rastlayacaktım çünkü, ve diyecektim "işte bak tüm bunlar senin sayende" buna inanmak her şeye inanmaktı. ......Kim bir melodiye tutunup bu kadar yücelebilmiş ki, kim sevebilmiş yanıbaşına getirdiğini, kim iki göze bağlamış uçurtmalarını, kim bir nefese taşımış kuşunu denizini.....Bugün, yani günlerden her hangi bir gün aslında, tekrar rastladım ona, o melodiye, o yanıbaşında bulduğum yani beni tekrar yaratan adamla yüreğimde.Bugün tekrar kabul ettim yolumu, yokuşumu, ucu uçurum zannetsem de sadece yüksek tepeleri.....Geldim geçtim bu dünyanın her şeyinden, suyundan içtim, ekmeğini yedim, kuşunu sevdim, kokusunu bildim.Yaşadım öldüm bu yaşamın içinden.Ama sanki hiçbir şeyi bu kadar çok beklemedim......Bu melodi, şuan duvarlarımın arasında yankılanan, şuan yüreğimde koyduğu o güzel adam......Şuan ne sorular ne cevaplar, ne belkiler ne acabalar.Şuan sadece sevmek ve sevmek ve sevmek.....Bahşettiklerinden sebep.

4ekim18