Ana içeriğe atla

Ne zaman dünyada her şeyin bir yalan, bir uydurmaca yada bir akıl oyunu olduğunu düşünsem. Korksam çok çok, buz kesilsem, sığmasam kendime. Korksam sokaktan, kaçsam kaçsam ve kaçsam sonra kalakaldığımı görsem. Gördüm zannederken fikrimi arasam ve bulamasam. Bulamadığım batsa etime, kemiklerim ağlasa ve ne zaman böyle ruhumu azarlasa gecenin geç vakti....Bensiz kalsam, sensiz kalsam, öksüz kalsam böyle.. Çöker kalırım yersizliğimde, vadiler uyanır duvarlardan, kuşlar öper avuçlarımı....Suskunluğum yankılanır ve daha çok yankılanırken sonra göğün koyu teninde. Anımsarım yoksulluğumun yıkılmaz muazzamlığını. ...Sebep sensin....Kalbimi yatıştırır ağzımı örterim. Kaç kez üzdümse gözümü o kadar da tararım saçımı  kirpiklerimedek....Anımsarım siyahı, anımsarım derinliği, kuytuyu, anlam bulur halim kanatlanır içim. Içim olursun kurtulurum....Fısıldanıldımı hiç adın böyle bilmem, bunca keskin ve söküp koynuma toplarcasına tüm yıldızları....Ellerimde sakinlik nefesimde bir esinti. Anımsarım yeniden düşer hayat yeryüzüne, gök ihtişamını bulur. Sebebim olursun açılırım kapı kapı, kurulur hevesim pencerelerdeki çiçeklerle....Gelir geçer her şeyin endişesi, var kalmışın  güzelliğince var olurum tekrar kabul ederek hayatı ebediyen kendime....Yere göğe öyle kolay kolay küsülmez....Çünkü bir sebebi var hepsinin...

Sen benim sevdiğim adamsın.


14şubat19

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bir mart 2019

Belki ...satırlarımdan vazgeçmeliyim artık çünkü alıştım çiçeklerimle konuşmaya. Birsürü mevsim geçmiş gibi hissediyorum kendimi, birsürü yol aşmışım gibi. Halbuki kaç sabah kaç gece geçti saymıyor ki... .  Iyiyim gibiyim, belki de hala kuşları kandırıyorumdur pencereme konan, bilemiyorum. .  Bu his ne bir zafer ne de bir yenilgi gibi, bu his başı yada sonu olan hiçbir şeye benzemiyor.. .  Sesimin yankılanışı aramıyorum artık aklıma gökyüzü düşünce, bulutların özgürlüğüne yaslıyorum fikrimi.Kalbim hiç olmadığı kadar sakin ve derin. Kalbim hiç bilmediği kadar muhafazakâr ve temiz. Kalbim yerinde hala.... . Anlatmak istediklerimden vazgeçmedim, anlattıklarıma hergün sabah akşam su veriyorum, her gün tozunu alıyorum raflarının. Bazen mor menekşeler bazen de sarı güller koyuyorum yanlarına.... . Yüzyıllarca dinlemeyeceğim şarkılarım var artık benim, halbuki hala o kadar tazeler ki dans edebiliyorum bazen melodilerinde.. . Içler karartıcı anılarım var, tüm ışıkları...

Seni cennet bilmeli

İçime atıp duruyordum bilemezsin ki Sabahları o suskunluğunu,aklına gelmiyorum diyordum. Gündüzleri sakinliğini, acaba acaba acaba mı diyordum. Geceleri kayboluyor diyordum, tutunuşlarım mı olacaktı sebebi. Sebebin neydi bilemiyordum. Ama bak buradayım ve buradasın benimle. Biz'e rağmen hayat devam ediyor her yerde farkındayım, bazen dengeleri sabit tutmakta bende zorlanıyorum ama sana da çok ihtiyaç duyuyorum. Uçurumlarınla, vadilerinle. Kayalarınla, kıyılarınla, sana. Her mevsim değişiminde, bir daha ki mevsimi seninle yaşamak için dua ediyorum biliyor musun. Her mevsim, bir mevsim daha diye. Seninle dört mevsim ard arda, yani tüm mevsimlerin güzelliğini yaşamak. Solmak, kurumak, yeşermek, açmak. Seninle, sende, senden olmak. Kalbinden uzanıp doğaya karışmak gibi. Bu sabah evin önünde ki taş merdivene oturdum, yüzüme dokunan güneşi ellerin saydım. Nasıl özlemişim. Günaydın dedim, günaydın, günaydın, günaydın. Yağmurları kokun saydığım gibi, kar tanelerin...

Kayıp bir Şubat gecesinin hikâyesi.

Pencerenin başındayım. Ay, yıldızlar çam ağaçları. Tüm gün düşünüyorum, tüm gece düşünüyorum, şiirlerde, şarkılarda, sessizliklerde düşünüyorum. Sonra gün geçiyor, saatler, hayatı durduruyormuşum, yada durdurmak istiyormuşum gibi, şu pencerenin başına oturuyorum. Hayret sigara yok elimde, sigara içmiyorum. Ay yıldızlar çam ağaçları. Yeterince yüksek değil bu ev, hangi köşesinden bakarsam bakayım, hangi penceresinin başıma geçersem geçeyim, sadece ay yıldızlar ve çam ağaçları. Seni göremiyorum. Ne denizi, ne kuşları, ne güneşi, nede İstanbul'u. Ne kadar kabullenmek istemesemde canının yandığının farkındayım. Mutlu olduğun an...