Sonra bir yerinden incindi dünya.Işıklar söndü, insanlar uyudu, kuşların ürkekliğine gizlenen bir çocuktu artık kalbim....Sen erişip tutamadın göğü, yarıldım bin yerimden milyonlarca yıldıza saçıldım....Sen erişip tutamadın hayatı, ölüp her nefeste biraz daha direndim....Sen erişip iyi edemedin dünyamı, yandım söndüm, yanmak için söndüm....Ağladım, ağladım, ağladım....Ne sana kızabilirdim artık ne göğe. Ne kuşlar anlardı artık beni ne de martılar....Sustum ve öylece izledim hayatı, hayata küstüm, sana küstüm, kendime küstüm öylece...Avuçlarında baharlar, yüzünde kır şenlikleri, sesinde umut....Izledim incinen dünyayı, seni izledim, izledim kendimi...Bak tüm kuşlar eksik....Ağladım, ağladım, ağladım....Yüzyıllarca okşasan geçmeyecek bu çizik.
10ocak19
Yorumlar
Yorum Gönder