Biraz sen gibi

Ne soruların ne de cevapların hükmü yok artık..
Çünkü huzurluyum ...
En nihayetinde tüm her şeyi kimseler için yapmadığımı anladım artık.
Daha çok izliyorum göğü. Bahçemde yüzlerce kuşa kahvaltı masaları kuruyorum. Yorulmuyorum eskisi kadar çabuk şarkılarda. Çiçekleri kuruduklarında daha kolay affediyorum.
Esen geçen yele adanmışlığını umursamıyorum artık tüm kokuların.
Benim her yanıma sonsuzluktur yansıyan.
Üzerimde eskidikçe güzelleşen bir yürek, ağzımda nakaratı kayıp bir nefes.
Yüreğimle yürüyorum, ceplerimde maviler, mavilerimde yılmak bilmezlik.
Umut bir ömürde yitirilecek kadar ufak ellerden doğmamış olmalı, aşk insanların evcilleştireceği kadar kolay değil.
Olduğu gibi kabul ettim toprağı, kurağından yeşilinedek.
Uzağından başladım sarılmaya niyetime.

Ne soruların ne de cevapların hükmü yok artık..
Çünkü huzurluyum ...
Bir şiiri susmak benim elimde bir şiiri haykırmak da öyle.
Huzurluysam tüm sebepler benim..
Huzurluysam gök benim, bulut benim, ışık benim.
Uzayıp giden yolların çıkmazı yok artık.
Işte bu sevgiden yüreğime yansıyan.

Herşey biraz sen gibi.

Tebessümü ölümsüzken göğün..
Akşam vakitlerinin güzelliğidir bu iç çekiş.
Fazlası değil.