yaşamak oluyor her şey

 Yaşayabildiğim kadar yaşıyorum..

Seni, kendimle birlikte.

Daha az keşkelerim olmasını istememe rağmen.. daha güvenilir tesadüfler umut etmeme rağmen ..  yorulmuyorum yeryüzünden.

Bir fesleğenin konserve tenekisine ne güzel yakıştığını hatırlatıyorum kendime.

Kalbim tökezliyor fikrimin inceliğinden.

Okuduklarımın, gördüklerimin hatta dokunduklarımın bile ardını bilmek isteğim bu gecede.. 

Tek sen uzun cümleler kurma isteği doğuruyorsun içimde..

Seni anıyorum..

Sonra

 Yaşamak oluyor her şey.

Tuhaf bir şey insan olmak.

Ben olmak, kendinle birlikte.

Anımsamak ve bilinmediği halde tanımak gibi bir şeyleri.. duraksamak ama asla yorulmamak.

 İçinde gezinen ayak izlerimi hissedebilmendir tam bu his.

Kusurdur, huzurdur, sevmektir öteleri.

Gökyüzü olabilmek gibi bir umudu var kalbimin.. 

Gökyüzü ve kuşları..

Kuşlar ve kanatları..

Çok şair çok şey yazmış, birçok hikâye anlatılmış..

Şehirler yerle bir olmuş da 

üzerine denizler uzanmış..

Ama hiç kimse bunu gören ve katlanıp yerinden kıpırdamayan göğün gücünü anlamamış.. 

Kuşları izlememiş hiç kimse.

Renklere bulanıyor ellerim ruhunu okşarken.. ağzımda kaymış yıldızlar şöleni.

Hayalperestiz belki biz, 

Uçabiliyoruzdur belki gizlice.

Gökyüzü güzel kuşları hür.

Seni anıyorum..

Sonra

yaşamak oluyor her şey.