Bir açlık gibi bazen
bir his
Oturuyor kaburgalarımı eziyor
Susamıyorum bağıramıyorum
Gözlerimin titreyişinden incinen kirpiklerim oluyor
Yutkunuşumdan ürken yabani kuşlar
Uzanıp tutamıyorum
Itip uzaklaşamıyorum
Bu his
Bu ağırlık
Bu hiçbir yere çarpamama duygusu onca düşmeye rağmen
Keşfedilmemiş yerlere benzetiyorum içimi
Aşınmışlığına rağmen yürünmeyen onca yollarımla neresiyim
Anlaşılmak istemiyorum
Anlamak istemiyorum
Duyulanlar sustuklarım değilse
Haykırmak istemiyorum
Ol izle ve köklen
Sırtımı deşen dikenlerin olsun
Dilimde açan çiçeklerin
Ulaşmazlığı olmayan herşey ol
Beni unuttur bana
Göğsüme göğsüme vur kendini
Eri ak
Düş dağıl
Kaçıp gelmezlik ol
Çürümeyen yeşilliklerim ol
Beni avut
Öylesine açım ki
Ellerinin çiziklerini
Tırnak diplerini
Acımayan yaranın gereksiz izini
Söylemeyi tutmayı unutmayı
Yaşamı hatırlat gözlerinle
Göğü bağla içime
Beni avut
Öylesine açım ki
( Bilirsin.. şiirin başı ve sonu yazılmaz yaşanılır ancak. )
Ben her şeyin başlangıcıyım..
Sen son ol!
Yorumlar
Yorum Gönder