Kuşlara ada yüzünü

 Sanki içimi senin kadar bir daha hiç kimse okuyamadı..

Hüzne yenik düşüşüm bundan..

bundan yetim bir çocuğun sesinde parçalanışım.

Söylemediklerim dilimi acıtırken..

gidemediğim yollarda.. göremediğim yerlerde.. okuyamadığım kitaplarda kaybettim seni.

Acı gerçeklere kaç kez küfrettim bilemezsin..

Ciğer katili oldum.. 

gece karanlığı oldum.. 

sensiz oldum.

Hep bundan bu iyileşemeyen yerlerim.

Utanmadan uyandığım her sabah bahçemi gezdim.. satırlar doğurdum senden yoksun..

Ne yaşananı yazdım ne yarım kalanı.

Kuşluk vakti kayıp gitti ellerimden iç çekişlerim.. Rutubete direnirken karanlık odaların duvarları.. 

çiçekler ektim şarkılar söyledim inadına.

Seni unutmak hala haram bana 

Adını anmak mavi bir tuz

Göğe bakmak sancılı.

Bir park ışığında kaldı yitirdi kendini yüzün.. 

Vazgeçemedim.

Sanki fikrimi senin kadar bir daha hiç kimse duyamadı..

Ve bitmiştin

gitmiştin

susmuştun.

Yüzünü döndüğünn yerlerde kuşlar kanatlanıyor biliyorum.. yağmurlar daha ılık.. 

ışık hiç tükenmiyor.

Anlayamayışımı anlıyorum 

hak veriyorum kendime.

Seni tanıdım yaşadım ve seni sevdim yaşattım.

Bir gün yine ben seni öldüreceğim.

Bunu bil.

Beni unut

Kuşlara ada yüzünü.

Seni seviyorum.