Ana içeriğe atla

Özlemlerim


Özlemlerim büyüsün istiyorum daha çok. Öyle çok büyüsün ki, sarsın açıkta kalmış tüm yanlarını içimin. Sevgim kamçılansın, acısın var bildiklerim her yanından. Hep kopsun içim, hep kopsun ve aksın yorulmak bilmeden.Yeniden sevme telaşı gibi olmalıyız hep.Uzağın bilinmezliği gibi, belki de eski evlerin rengarenk balkon çiçekleri gibi. 

"Gülüp geçerken zamanın acımasızlığına, iştahla ağlamayı da unutmamalıyız" deyilesi kim kaldı ki.. Kaçı sevilse kir tutmuyor, hangi ruh yarasına şükredebilmekte. Kaç insan dokunabiliyor hayatımıza gelip geçerken zamandan.Kaç insana koşabiliyor artık bir insan, en çok kendinden korkmadan.Çarparsam tutar, düsersem öper, susarsam benimle susar diyebilerek.

Özlemlerim büyüsün, lütfen büyüsün. Avuçlarıma sığmasın yüz ve ifadeler, göz alamasın seyirleri, ellerim amaçsız ve güzel kalsın.

Güzellikleri vitrinlerde tanıtan bir hayat bu, insanı insanla cezalandıran şehirler, martılardan başka kimsenin aslında hiçbir zaman ulaşamadığı denizler. Sözüne uzanıp unutulacak kaç ses bildik, bildik ve unutmamayı seçtik. Benim diye sarıldığı kaç gecesi var artık insanların. Yorulmaktan bölündü kadın, bölünmekten öldü adam.Hikâyeler bile çirkin bitiyor artık, romanlar yorucu, şiirler hizaya dizilmiş hep biraz kendine davalı.

Sevmeliyim diye sevebilir mi insan ?
Asla.
Güzel kime ve nerede ?

Adil olmayan mucizelerin, inanılmadıkça azalan tesadüflerin sokaklarında geziyoruz her gün.Her gün yürüyoruz aynı yolu aynı göğü, aynı olan hiçbir şeyi aslında bilmiyoruz ki.

Ve ben istiyorum, bağırarak, sayarak, söverek. Kimi zaman türkülerle, dua yada sessizlikle ama istiyorum.
Özlemlerim büyüsün, sarssın köklerini içimin, sevgilerim şımarmasın, edepler edinsin keyiflerim. Kalbim büyüsün, o kadar çok büyüsün ki yayılsın varlığım var olan tüm sınırların ardına.İstedikçe, bekledikçe, başladıkça her defa yeniden, sonra aslında zerre yetinemedikçe. Istiyorum, özlemlerim büyüsün. Büyüsün ki sevdikçe gülsün çocukları içimin, özledikçe güçlensin.

Hayat bu, bir kadın nefes oldukça ölümsüzleşiyor adam. Hayat bu, öyle oldu bittiye gelmemeli sevince.
Benimsin.
Ölme.

Yorumlar

  1. Özlemlerim büyüsün, sarssın köklerini içimin, sevgilerim şımarmasın, edepler edinsin keyiflerim

    Güzellikleri vitrinlerde tanıtan bir hayat bu, insanı insanla cezalandıran şehirler, martılardan başka kimsenin aslında hiçbir zaman ulaşamadığı denizler.

    Ve hapsi güzel aslın da hepsi yürekten dökülen satırlar
    Ve ben yeniden yüreğinize sağlık demekten başka şey bulamıyorum yazacak...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Asıl ben size teşekkür ederim.. Gözünüze ruhunuza sağlık.. Eksik olayın.

      Sil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Seni cennet bilmeli

İçime atıp duruyordum bilemezsin ki Sabahları o suskunluğunu,aklına gelmiyorum diyordum. Gündüzleri sakinliğini, acaba acaba acaba mı diyordum. Geceleri kayboluyor diyordum, tutunuşlarım mı olacaktı sebebi. Sebebin neydi bilemiyordum. Ama bak buradayım ve buradasın benimle. Biz'e rağmen hayat devam ediyor her yerde farkındayım, bazen dengeleri sabit tutmakta bende zorlanıyorum ama sana da çok ihtiyaç duyuyorum. Uçurumlarınla, vadilerinle. Kayalarınla, kıyılarınla, sana. Her mevsim değişiminde, bir daha ki mevsimi seninle yaşamak için dua ediyorum biliyor musun. Her mevsim, bir mevsim daha diye. Seninle dört mevsim ard arda, yani tüm mevsimlerin güzelliğini yaşamak. Solmak, kurumak, yeşermek, açmak. Seninle, sende, senden olmak. Kalbinden uzanıp doğaya karışmak gibi. Bu sabah evin önünde ki taş merdivene oturdum, yüzüme dokunan güneşi ellerin saydım. Nasıl özlemişim. Günaydın dedim, günaydın, günaydın, günaydın. Yağmurları kokun saydığım gibi, kar tanelerin...

Sen ıslık çal ben dans edeyim.

 Biriktirip biriktirip arınmak bu benim yaptığım sanırım. Herkesin bataklığı da ışığı da kendi değil midir bu hayatta. Vakit geç hatta fazla karanlık. Kimseciklerin göğü yok bu saatte seyredilesi. Elim ayağım üşüsün razıyım.. Hadi ! Sen ıslık çal ben dans edeyim.

Mavi kıyılar

Hayatım bir yana da, ruhumu böyle güzelleştirmesi yok mu ah diyorum ah ! Ben böyle ağzımda gök, kalbimde deniz ile sabaha bile sığamam ki. Ziyan olmamalı telaşları insanların yaşamak uğruna, aceleye getirmemeliyim ellerini. Bir dokunsam sehrin topraklarından cennet doğacak, kıyametler yaklaşacak, kavuşurken biz mavi kıyılara yakın. İsminin bir başı ya da bir sonu yok. kokusundan sızıyor ışıklı vakitler. Tüm bildiğim doğrularım gibi yakışırken üzerime gözleri, e n çok ağzını seviyorum, en en çok ağzını. Nefesinin köklerinden öperim.